Is het niet veel leuker om op Instagram juist de mislukte appeltaart of ingezakte lasagna te tonen?

Hoe maakbaar is het leven? Het is een filosofische vraag maar aan de andere kant is er wel een uitermate praktisch antwoord op te geven. Als het aan de keukenbranche ligt, dan is het leven in ieder geval zéér maakbaar. Want, de innovaties vliegen je om de oren. Alle keren dat ik mijn ogen in de branche de kost geef, ben ik steeds weer verrast. Er kan en mag – blijkbaar? – niets meer misgaan in de keuken.

Vanaf je mobiele telefoon met een hoge resolutie camera ín je oven kunnen kijken hoe vér de appeltaart is. Een pushmelding als de lasagna ‘al dente’ is. Op commando meer nevel in vak 4, 7 en 9 van je koelkast om je groente en fruit langer te kunnen bewaren. En wekelijks een automatisch berichtje in de keuken-app op je telefoon dat je vertelt welke boodschappen je moet doen. Natuurlijk lees je in het daarna volgende berichtje inspirerende smaakvolle recepten, die je meteen kunt uitproberen. Hoewel, uitproberen? Het wordt allemaal voor je geregeld! De mens hoeft niet meer na te denken.

Een kunstenaar vertelde me kort geleden dat alle technische (consumenten)innovaties – en dus ook kunst – anno nu hun basis vinden in de vraag of iets Instagram-waardig is. Want, mensen willen zichzelf vooral presenteren met de mooiheid van het leven. Alleen daarmee genereren ze likes en shares. Die zijn namelijk goed voor het zelfvertrouwen. Immers, daar zijn we in de basis allemaal naar op zoek, toch?

Maar eigenlijk is het angstaanjagend dat we daarmee dus een samenleving zonder fouten (willen) creëren, toch? De vraag die ik de maatschappij wil voorleggen is dan ook de volgende: hoe vér mogen innovaties gaan? Hoe (ultiem?) maakbaar willen we het leven hebben? Zijn al die technologische ontwikkelingen wel zo wenselijk? Ik ben gelukkig niet de enige die hierover nadenkt. Het zal u namelijk niet ontgaan zijn: Elon Musk, zo’n beetje de Innovator Der Innovators, riep eind maart op tot een pauze in de turbosnelle ontwikkeling van Artificial Intelligence. We weten immers niet welke impact die heeft in de nabije toekomst.

Over verrassende innovatie gesproken. Afgelopen week zag ik de film ‘Sjakie en de Chocoladefabriek’. Ik heb het over de versie met acteur Johnny Depp. Willy Wonka, de excentrieke chocoladefabrikant, toonde op een gegeven moment in de film tijdens de rondleiding aan kinderen zijn nieuwste vinding: kauwgum. Een klein strookje. Maar, als je deze in je mond stopt, dan eet je een complete gezonde driegangenmaaltijd. Wauw. Als dát toch eens zou kunnen, dan heb je helemaal geen keukenapparatuur meer nodig. Laat staan een keuken. Je hoeft alleen maar een pakje kauwgum ergens in je huis op te bergen. Best handig in tijden waarin door ruimtegebrek onze woningen kleiner worden. Zeg dus maar vaarwel tegen de keuken als entiteit. En sowieso hoef je nooit meer bang te zijn dat de appeltaart of lasagna mislukken. Want die smaakjes zijn tegen die tijd dan ook te koop. Willy Wonka propageerde de ultieme maakbaarheid!

Jazeker! Want, alleen dán heb je anderen een verhaal te vertellen. Bovendien leren mensen van fouten waardoor ze weer persoonlijke uitdagingen zien om het een volgende keer anders of beter te doen. Dat gevoel – als bijdrage aan het eigen welzijn – kan geen enkele AI-bot vervangen. Fouten zijn essentieel voor onze persoonlijke groei!

Maar het is een dilemma. Ik zal de keuken­fabrikanten dan ook nooit oproepen hun innovatieve kracht te temperen. Ik roep echter de mensheid wél op om zelf te willen blijven nadenken, elke fout te omarmen en uiteindelijk juist vooral die mislukte appeltaart en de ingezakte lasagne als heel Instagramwaardig te beschouwen. Het leven wordt dan nóg leuker!