Is keukenpooling de (spijtige) trend van nu?

Misschien hebt u het begrip ‘woonkamerpooling’ al voorbij zien komen in de media? Vast wel. Maar voor degenen die het niet weten, even een korte definitie: ‘woonkamerpooling’ is voor een steeds groter wordende groep Nederlanders de oplossing om te ‘ontkomen’ aan de gestaag oplopende energielasten.

Men gaat dan bij elkaar op bezoek, men vertoeft gezamenlijk in de woonkamer van de gastheer of -vrouw, waardoor in de eigen woning de verwarming niet hoeft te branden. Het is een manier om de dreigende torenhoge energierekening voor jezelf een halt toe te roepen. Of op z’n minst wat in te dammen.

Het delen van je woonkamer dus. Net zoals je bij ‘carpooling’ met elkaar meerijdt. 

Zeer verontrustend dat woonkamerpooling in ons ‘welvarende’ Nederland helaas aan de orde van de dag is. Ik heb daar zeker een visie op maar daar is deze plek in dit vakblad niet voor bedoeld. 

Wel, als we het over ‘woonkamerpooling’ hebben, dan spreken we ook over ‘keuken­pooling’. Immers, de keuken werd in de afgelopen jaren het verlengstuk van de woonkamer (niks nieuws wat dat betreft) maar áls we door alle energie-ellende vaker bij elkaar (moeten) gaan zitten, dan zullen we er dan ook maar het beste van moeten zien te maken. De keuken wordt nu meer dan ooit écht de plek waar je – in deze ongekend barre tijden – nieuwe sociale herinneringen creëert én waar je gezamenlijk een goede maaltijd geniet. Samen koken wellicht?

De techniek in de keuken staat gelukkig aan onze zijde. Want, iedereen die nog geen keuken heeft waarin apparatuur is geïnstalleerd die verstandig én duurzaam met je meedenkt, staat op achterstand. Denk daarbij bijvoorbeeld eens aan efficiënte bak- en braadprocessen waarbij letterlijk geen dubbeltje onnodig energieverlies wordt gecreëerd. Of, dat niet de gehele oven hoeft te worden gebruikt maar slechts een klein compartiment voor die ene quiche. Deze energiebesparende – en dus duurzame – keukens gaan zo langzamerhand de standaard worden. En, waar het nog niet de standaard is… Wel, dáár ligt dus een schone taak voor de keukenfabrikanten. 

Goed, het voelt wat wrang om iets commercieels aan te jagen (‘Verkoop meer van je duurzame keukens!’) over de ruggen van wanhopige keukenpoolers die gedwongen bij elkaar aan de (keuken)tafel zitten en gedwongen met elkaar de avondmaaltijd nuttigen. Maar het is wel een spijtige tendens, waar we met een koude barre winter voor de deur, niet aan lijken te ontkomen. Het is echter een kans voor de keukenfabrikanten om hun maatschappelijke gezicht (meer) te laten zien: ze kunnen in hun marketing niet alleen inspelen op de sociale waarde van die vierkante meters in de keuken, maar ook opnieuw méér bewustwording ten aanzien van het thema duurzaamheid inbrengen. Dat de diepe oorzaak van woonkamer- en keukenpooling gewoon faliekant wrang, verdrietig en stuitend is, is een feit. Maar er is dus – gek genoeg – tegelijkertijd niks mis mee om het verhaal van ‘de duurzame keuken’ vaker te vertellen, waarbij aangetekend dat deze (spijtige) trend wat mij betreft toch hopelijk spoedig tot het verleden behoort.